Η εξέγερση του πολυτεχνείου είναι επίκαιρη όσο ποτέ.
Σε λίγες μέρες ο ελληνικός λαός θα τιμήσει την κορυφαία στιγμή της μεταπολεμικής ελληνικής ιστορίας, την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά, η μνήμη και τα μηνύματα της εξέγερσης επανέρχονται στα στόματα και τα πανό των σημερινών ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. «Ψωμί – Παιδεία –Ελευθερία»: ιδού η διαχρονική κόκκινη κλωστή που συνδέει το τότε με το σήμερα. Όλο και περισσότερο ακούγεται όχι σαν αντίλαλος της αντιδικτατορικής πάλης του ’73, αλλά σαν φωνή από το μέλλον όπου λιγοστεύει το ψωμί, μαραζώνει η Παιδεία, καταπατώνται εργατικά δικαιώματα, και στραγγαλίζεται η Ελευθερία.
Τότε οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν σε μια ξενόφερτη δικτατορία και ελευθερωθήκαμε. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου τη δεύτερη μέρα 15 Νοέμβρη, ενώθηκε με το εργατικό λαϊκό κίνημα και απέκτησε χαρακτήρα παλλαϊκού ξεσηκωμού.Τώρα μια κυβέρνηση που παίρνει εντολές από την τρόικα και προσθέτει και τα δικά της νεοφιλελεύθερα προγράμματα. Η Τρόικα καθορίζει, εντελώς ανεξέλεγκτη και ασύδοτη, την οικονομική μας πολιτική και αποφασίζει για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που μας απασχολούν.
Οι –κουτσουρεμένες- εργατικές κατακτήσεις, όπως το ωράριο, οι συλλογικές συμβάσεις, Κ.Σ.Σ.Ε., η κοινωνική ασφάλιση, η σύνταξη, η περίθαλψη, η δωρεάν παιδεία, επιδόματα, κ.λπ., όχι μόνο ενταφιάζονται με τα μνημόνια αλλά ξορκίζονται και ως πηγή των δεινών που παροξύνουν τη κρίση της χώρας! Αντίθετα, οι σφετεριστές του πλούτου, συνεχίζουν να θησαυρίζουν και σε καιρούς ύφεσης,-όπως και ανάπτυξης- να απομυζούν το δημόσιο χρήμα, να χτίζουν την κυριαρχία τους στους σωρούς των κοινωνικών ερειπίων που δημιουργεί η συμμαχία κυβέρνησης, Ε.Ε και Δ.Ν.Τ.
Κάθε χρόνο γίνονται οι μισθοί και οι συνθήκες εργασίας χειρότερες, οι απαιτήσεις των εργοδοτών μεγάλες. Έχουν κατάργηση το κοινοβούλιο λειτουργούν με Π. Ν. Π. αλλάζουν τους νομούς και προσθέτουν δικούς τους νόμους και κονταροχτυπιούνται ποιος θα πάρει το μπράβο.
Το σύνθημα ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δίνει την πραγματική έννοια στα προβλήματα που έχουμε. Η τελευταία γραμμή άμυνάς τους, πριν σαρωθούν οριστικά από το κύμα λαϊκής αγανάκτησης, είναι η ενίσχυση φασιστικών απόψεων και πρακτικών που σπέρνουν το σκοτάδι του φόβου, καταστέλλουν τις αντιστάσεις. Η υιοθέτηση στο δημόσιο λόγο των μεγάλων αστικών παρατάξεων του «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια» και του «ησυχία – τάξις -ασφάλεια», το αμόκ βίας και η αναγωγή του κατασταλτικού μηχανισμού σε εθνικό θεματοφύλακα, η στοχοποίηση του απελπισμένου λαού ως εχθρού, είναι αυτές που οπλίζουν το λόγο και το χέρι των περιθωριακών ναζιστικών οργανώσεων. Αυτών, που το Πολυτεχνείο και η Μεταπολίτευση καταδίκασε να λαθροβιούν στα λαγούμια της ιστορίας.
Ζούμε στον ρυθμό του παραλόγου. Η ανεργία χτυπάει την πόρτα κάθε σπιτιού και χιλιάδες οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ο εορτασμός της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου πρέπει να αποτελέσει τη νέα αφετηρία των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων που απεμπλεκόμενοι από τις «κραυγές σωτηρίας» δεν εφησυχάζουν, συνεχίζουν και κλιμακώνουν τους αγώνες τους για να ανατρέψουν τις ακραίες, βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Εύκολες λύσεις, χωρίς αγώνα και θυσίες, ποτέ δεν έρχονται.
Ποτέ πια φασισμός ποτέ πια Χούντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου