Η φετινή επέτειος της 8 Μάρτη βρίσκει τη Γυναίκα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη στη δίνη των οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων.
Συγκεκριμένα, η ανεργία των Γυναικών άγγιξε το 28,9%, τα όρια συνταξιοδότησης αυξήθηκαν στα 67 έτη ενώ βαθμιαία καταργείται το δικαίωμα για πρόωρη συνταξιοδότηση, τα ποσοστά της ανασφάλιστης εργασίας και των ευέλικτων μορφών απασχόλησης γιγαντώνονται, η χρηματοδότηση για τα προγράμματα ισότητας μειώνεται, το κράτος πρόνοιας καταρρέει, το επίδομα ανεργίας μειώθηκε δραματικά, το μισθολογικό χάσμα παραμένει, ενώ αυξάνονται τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας. Η παρούσα ζοφερή κατάσταση ανατρέπει κατακτήσεις χρόνων που ξεκίνησαν το 1869 στην Αγγλία με τις σουφραζέτες, συνεχίστηκαν το 1897 στην Ελλάδα με το δυναμικό χαρακτήρα που απέκτησε η φεμινιστική κίνηση χάρη στην Καλλιρόη Παρέν, το 1930 που οι γυναίκες ψήφισαν για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές της Θεσσαλονίκης, το 1952 που οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και στις 8 Μάρτη 1983 που επικυρώθηκε από την ελληνική βουλή η σύμβαση του ΟΗΕ για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων σε βάρος των Ελληνίδων. Ειδικά σήμερα η συμμετοχή της Γυναίκας στα συνδικάτα αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την κατοχύρωση των εργασιακών της δικαιωμάτων και των ισοδύναμων ευκαιριών και δυνατοτήτων , ώστε να μην καρατομηθεί σα μια σύγχρονη Ολυμπία ντε Γκουζ από τις πολιτικές λιτότητας.
Συγκεκριμένα, η ανεργία των Γυναικών άγγιξε το 28,9%, τα όρια συνταξιοδότησης αυξήθηκαν στα 67 έτη ενώ βαθμιαία καταργείται το δικαίωμα για πρόωρη συνταξιοδότηση, τα ποσοστά της ανασφάλιστης εργασίας και των ευέλικτων μορφών απασχόλησης γιγαντώνονται, η χρηματοδότηση για τα προγράμματα ισότητας μειώνεται, το κράτος πρόνοιας καταρρέει, το επίδομα ανεργίας μειώθηκε δραματικά, το μισθολογικό χάσμα παραμένει, ενώ αυξάνονται τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας. Η παρούσα ζοφερή κατάσταση ανατρέπει κατακτήσεις χρόνων που ξεκίνησαν το 1869 στην Αγγλία με τις σουφραζέτες, συνεχίστηκαν το 1897 στην Ελλάδα με το δυναμικό χαρακτήρα που απέκτησε η φεμινιστική κίνηση χάρη στην Καλλιρόη Παρέν, το 1930 που οι γυναίκες ψήφισαν για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές της Θεσσαλονίκης, το 1952 που οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και στις 8 Μάρτη 1983 που επικυρώθηκε από την ελληνική βουλή η σύμβαση του ΟΗΕ για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων σε βάρος των Ελληνίδων. Ειδικά σήμερα η συμμετοχή της Γυναίκας στα συνδικάτα αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την κατοχύρωση των εργασιακών της δικαιωμάτων και των ισοδύναμων ευκαιριών και δυνατοτήτων , ώστε να μην καρατομηθεί σα μια σύγχρονη Ολυμπία ντε Γκουζ από τις πολιτικές λιτότητας.
Απαιτούμε μέτρα:
- Που θα κατοχυρώνουν τη μόνιμη και σταθερή εργασία.
- Θα αντιμετωπίζουν τη μεγάλη ανεργία στις γυναίκες.
- Θα εξασφαλίζουν δυνατότητες ίσων ευκαιριών για επαγγελματική εξέλιξη, με βάση τα προσόντα που έχει σήμερα η γυναίκα.
- Θα διασφαλίζουν και θα διευρύνουν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.
- Θα προστατεύουν και θα αναβαθμίζουν το κοινωνικό κράτος και τις παροχές προς την οικογένεια.
- Θα οδηγούν σε κατοχύρωση και αύξηση των οικογενειακών επιδομάτων- όχι στην κατάργηση τους.
- Θα εξασφαλίσουν με συγκεκριμένα μέτρα την ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
- Θα προωθήσουν την αλλαγή των πολιτιστικών προτύπων, ώστε να αναδεικνύουν τη γυναίκα ισότιμη με τους άνδρες σε όλους τους τομείς. .
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ
ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου